20-05-2010
Achtergrond
Oud-raadslid voor de VVD Jan Nijboer en trouwe tribunezitter Bertus Smit van Gemeentebelangen deelden woensdagmiddag samen een tafeltje tijdens de borrel. Nijboer constateerde dat er veel Wijkenaren op de receptie waren afgekomen, wat volgens hem niets anders kon betekenen dan dat Van der Ziel een graag geziene dorpsbewoner is. Onder de vele raadsleden voerde één onderwerp de boventoon: de discussie over de brede school in Zuidwolde. Henk van Noord, raadslid voor het CDA, meldde trots aan Douwe Oosterveen en Jan van 't Zand, zijn collega's van Gemeentebelangen, dat er donderdagavond drie raadsleden van zijn partij zouden zijn en dat ze allemaal aan het woord zouden komen. 'Maar niet over de brede school', riep Douwe Oosterveen. Er volgde een veelzeggende grijns van Henk van Noord.
Jan van 't Zand en Douwe Oosterveen, als leden van de partij die het initiatief nam voor de huidige oplossing voor het basisonderwijs in Zuidwolde, lieten niet het achterste van hun tong zien. Douwe wilde alleen nog even filosoferen over wie wie nu eigenlijk niet serieus neemt. De golf cabrio uit 1983 die hij onlangs aanschafte, bleek een leuker onderwerp. Weg met al die elektronica, terug naar de begrijpelijke mechanica. 'Ik denk er over zelfs ook mijn andere auto in te ruilen voor een oldtimer.'
Een eindje verderop slenterde Albert Haar, raadslid voor de nieuwe partij D66. Zijn gezicht stond ontspannen. Ook hij verheugde zich op de volgende avond, maar anders dan de andere partijen heeft hij geen verleden in de vorige raadsperiode mee te dragen. Een deel van de ontspanning op het gezicht van Haar kwam misschien ook wel door het vooruitzicht dat hij het D66-voorzitterschap De Wolden diezelfde avond nog zou overdragen op Jurr van Dalen, de oud-directeur van IVN Nederland.
Toen de nieuwe CDA-wethouder Henk Lammers met zijn vrouw langs wandelde, ging het gesprek vrij vlotjes over op de provinciale vergadering over het omgevingsbeleid. Een onderwerp dat de kersverse wethouder nog even wilde afronden als statenlid in het provinciehuis. Lammers was op weg naar Ank van der Ziel, om haar vaarwel te zwaaien en meteen de laatste tips over het wethouderschap in ontvangst te nemen. Van der Ziel had een opbeurende opmerking voor de vrouw van Lammers over de waarschijnlijk veelvuldige afwezigheid van haar man in de toekomst. 'Oh, hij is nu ook al nauwelijks thuis', antwoordde zij meteen.
Op de informatiemarkt was Edward Lehmann, eigenaar van bungalowpark Lanka in Ruinen, te vinden. Hij presenteerde de opvallende arthouses op zijn park. Uiteraard met een glimlach op zijn gezicht, want het is een mooi product, maar achter die glimlach ging toch ook wat frustatie schuil. De arthouses zijn namelijk van een schoonheid die alleen architecten blijken te zien en daarvan zijn er in Nederland niet eenmaal niet genoeg om als vakantiepark op te kunnen teren. Met andere woorden, Lehmann zoekt nog vakantievierders die gerieflijk willen recreëren in de warme houten Old Amsterboerderij of een speciale ervaring willen hebben in de Merry go round. Een glazen kubus waarin alle leefruimten aan de buitenkanten zijn gesitueerd, vergezeld van knallende kleuren. Hij weet hoe zo'n ervaring is. 'Ik heb er laatst zelf een nachtje in geslapen, dat was geweldig.' Een omstander wilde het huisje best eens huren, maar dan voor een dagje, als vergaderruimte. 'Nee, dat gaat niet', stelde Lehmann vastberaden. 'Je hebt ook te maken met de schoonmaak en dergelijke.'
Een vanzelfsprekende gast op de markt was Robert Bakker, de altijd enthousiaste en vrolijke projectontwikkelaar uit Meppel, die momenteel samen met aannemer Jacko Guichelaar het vernieuwende woningbouwproject Het Nieuwe Erf in Koekange uit de grond stampt. Hij kwetterde er lustig op los, in de wetenschap dat zijn project als een van de successen van wethouder Ank van der Ziel kan worden aangemerkt.
Geen 'stukjes', wel een ridderschap
Anders dan Bert Damming een maand geleden koos oud-wethouder Ank van der Ziel woensdag voor een afscheidsreceptie op bekend terrein. De altijd lawaaierige foyer, de raadzaal, de hal waardoor ze jarenlang haar gang maakte op weg naar haar werkkamer en de vergaderkamer waarin de tweewekelijkse en vooral gemoedelijke ontmoetingen met de pers plaatsvonden, vormden het decor. Geen 'stukjes' vanuit het werkveld, geen ellenlange rij met mensen die haar de hand wilden schudden, maar wel enkele toespraken, een ridderschap en natuurlijk veel borrelpraat. Na het officiële programma met enkele toespraken en de uitreiking van de Koninklijke onderscheiding verspreidde het gezelschap zich over de ruimtes, bekeek een kleine 'goede doelen-, bouw- en recreatiemarkt'.
Roelien Roos